ΤΟ ΞΥΔΙ

Κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης του θεανθρώπου Χριστού, ο ρωμαίος φύλαρχος του, ενώ διψούσε του έδωσε να πιει σ' ένα σφουγκάρι ξύδι....Κι αναρωτιόμουν μήπως θα έπρεπε να δαιμονοπιοισουμε το αθώο ξυδάκι της φύσης και καθώς το σκεφτόμουν αναρωτήθηκα πόσες φορές έγινα εγώ ο ρωμαίος φύλαρχος και έκανα το ίδιο σ' έναν άλλο άνθρωπο με τη συμπεριφορά μου και την άγνοια μου...Μήπως όταν περπατάμε αμέριμνοι και δίπλα μας υπάρχουν ζητιάνοι, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, παιδιά στα ορφανοτροφία, οι γονείς μας, οι φίλοι μας, οι συγγενεις μας, οι συναδελφοί μας, οι μετανάστες...Άνθρωποι που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με εμάς, αφού, δε βιώνουν και τις ίδιες συνθήκες με εμάς...

Αναρωτιέμαι μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι το πόσο ξύδι θα ''φάς'' αλλά το πόσο ξύδι θα δώσεις.......
Και σε περίπτωση που το διαβάσει κάποιος ανυποψίαστος αναγνώστης, δεν είμαι καθόλου καλός άνθρωπος, απλά προσπαθώ να γίνω Άνρωπος..........

ΤΑ ΔΟΧΕΙΑ

Οι άνθρωποι μοιάζουν με δοχεία, ότι αδειάσουμε μέσα στο δοχείο αυτό και θα γεμισεί τον κόσμο μας. Ίσως κάποτε έρθει η στιγμή που μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι κακό βλέπουμε όπου τα μάτια μας είναι τυφλά από άγνοια και χωρίς αμοιβαία κατανόηση...Μπορεί τότε να καταλάβουμε ότι ζούμε σ ένα παράδεισο που με συστηματική προσπάθεια προσπαθούμε να τον κάνουμε κόλαση.......